کارت شبکه

کارت شبکه چیست؟

کارت شبکه قطعه‌ای از سخت‌افزار رایانه‌ای است که به رایانه‌ها اجازه می‌دهد تا از طریق یک شبکه رایانه‌ای ارتباط برقرار کنند. این یک دستگاه لایه OSI 1 ( لایه فیزیکی ) و لایه 2 ( لایه پیوند داده ) است. زیرا دسترسی فیزیکی به یک رسانه شبکه را فراهم می کند و یک سیستم آدرس دهی سطح پایین را از طریق استفاده از آدرس های MAC ارائه می دهد. این امکان را به کاربران می دهد تا با استفاده از کابل یا بی سیم به یکدیگر متصل شوند.

اگرچه سایر فناوری‌های شبکه وجود دارد، اترنت از اواسط دهه 1990 تقریباً در همه جا حاضر شده است. هر کارت شبکه اترنت دارای یک شماره سریال منحصر به فرد 48 بیتی به نام آدرس MAC است که در ROM حمل شده روی کارت ذخیره می شود. هر رایانه در شبکه اترنت باید کارتی با یک آدرس MAC منحصر به فرد داشته باشد. هیچ دو کارتی که تا به حال ساخته نشده آدرس یکسانی داشته باشند. این کار توسط موسسه مهندسین برق و الکترونیک ( IEEE ) انجام می شود، که مسئول تخصیص آدرس های MAC منحصر به فرد به فروشندگان کنترلرهای رابط شبکه است.

در حالی که کارت‌های شبکه قبلاً کارت‌های توسعه بودند که به گذرگاه رایانه وصل می‌شدند. هزینه پایین و فراگیر بودن استاندارد اترنت به این معنی است که اکثر رایانه‌های جدیدتر یک رابط شبکه درون مادربرد دارند. اینها یا دارای قابلیت‌های اترنت هستند که در چیپست مادربرد ادغام شده‌اند، یا از طریق یک تراشه اترنت اختصاصی کم‌هزینه که از طریق PCI ( یا گذرگاه اکسپرس PCI جدیدتر ) متصل است، پیاده‌سازی می‌شوند. کارت شبکه جداگانه مورد نیاز نیست مگر اینکه چندین رابط مورد نیاز باشد یا از نوع دیگری از شبکه استفاده شود. حتی ممکن است مادربردهای جدیدتر دارای رابط شبکه دوگانه (اترنت) داخلی باشند.

این کارت مدارهای الکترونیکی مورد نیاز برای برقراری ارتباط را با استفاده از یک لایه فیزیکی خاص و استاندارد لایه پیوند داده مانند اترنت یا حلقه توکن پیاده سازی می کند. این یک پایه برای یک پشته کامل پروتکل شبکه فراهم می‌کند، که امکان برقراری ارتباط بین گروه‌های کوچکی از رایانه‌ها در همان LAN و ارتباطات شبکه در مقیاس بزرگ را از طریق پروتکل‌های قابل مسیریابی، مانند IP فراهم می‌کند.

چهار تکنیک برای انتقال داده ها استفاده می شود، NIC ممکن است از یک یا چند تا از این تکنیک ها استفاده کند.

نظرسنجی جایی است که ریزپردازنده وضعیت دستگاه جانبی را تحت کنترل برنامه بررسی می کند.
I/O برنامه ریزی شده جایی است که ریزپردازنده با اعمال آدرس آن به گذرگاه آدرس سیستم به دستگاه جانبی تعیین شده هشدار می دهد .
ورودی/خروجی مبتنی بر وقفه جایی است که دستگاه جانبی به ریزپردازنده هشدار می دهد که آماده انتقال داده است.
DMA جایی است که ابزار جانبی هوشمند کنترل گذرگاه سیستم را برای دسترسی مستقیم به حافظه به عهده می گیرد. این کار بار را از CPU حذف می کند اما به یک پردازنده جداگانه روی کارت نیاز دارد.
یک کارت شبکه معمولاً دارای یک جفت پیچ خورده، سوکت BNC یا AUI است که در آن کابل شبکه وصل شده است. چند عدد LED برای اطلاع کاربر از فعال بودن شبکه، و اینکه آیا داده در حال انتقال روی آن است یا خیر. کارت های شبکه معمولاً در انواع 10/100/1000 مگابیت بر ثانیه در دسترس هستند. این بدان معناست که آنها می توانند از نرخ انتقال 10، 100 یا 1000 مگابیت در ثانیه پشتیبانی کنند.

کارت رابط شبکه چیست؟

NIC یا کارت رابط شبکه، یک کارت افزودنی/توسعه برای رایانه رومیزی یا لپ تاپ رایانه شخصی است. این یک اتصال سخت افزاری را فراهم می کند که دستگاه را قادر می سازد به شبکه (در بیشتر موارد به معنای اینترنت) وصل شود. اتصال ممکن است از طریق Wi-Fi یا اترنت سریع باشد.

توجه داشته باشید که یک شبکه در این زمینه می تواند به یک LAN (شبکه محلی) نیز اشاره کند. این معمولاً یک شبکه خانه خصوصی یا محل کار است که از چندین دستگاه متصل به هم تشکیل شده است که همه می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. یک NIC ممکن است کارت اترنت، آداپتور شبکه، آداپتور LAN یا کنترلر رابط شبکه نیز نامیده شود.

کارت رابط شبکه برای چه مواردی استفاده می شود؟

یک NIC برای ایجاد یک پورت ارتباطی اضافی بر روی رایانه یا موارد مشابه استفاده می‌شود که سپس می‌تواند به شبکه متصل شود. این اغلب به معنای اینترنت است، که برای آن اتصال یا بی سیم (Wi-Fi) یا از طریق کابل اترنت RJ45 خواهد بود.

همچنین ممکن است برای برخی از سخت افزارها لازم باشد که از طریق یک شبکه محلی (LAN) چندین دستگاه دیگر ارتباط برقرار کنند. مثال‌ها می‌تواند شامل اتصال بین رایانه شخصی و هر تعداد دستگاه دیگر باشد از چاپگر، روتر یا سوئیچ شبکه گرفته تا فناوری‌های مختلف هوشمند خانگی، مانند ترموستات، سیستم‌های امنیتی و روشنایی.

صرف نظر از اینکه رایانه شخصی دقیقاً به چه چیزی متصل می شود، هدف کارت رابط شبکه ارائه پورتی است که از طریق آن ارتباط داده دو طرفه می تواند رخ دهد. در حالی که زمانی استاندارد بود که این کارت‌های توسعه به بازار اضافه شوند. اکثر رایانه‌های شخصی که ممکن است امروز از قفسه خریداری کنید احتمالاً دارای یک کنترلر رابط شبکه یکپارچه هستند.

خود مونتاژ، سخت افزار تخصصی یا قدیمی ممکن است به طور پیش فرض، با سیم یا غیره، به هیچ وجه شامل هیچ درگاه اتصال شبکه نباشد. به طور خاص، برخی از سرورها یا روترها ممکن است قبل از اینکه بتوانند به صورت محلی با دستگاه های دیگر ارتباط برقرار کنند، نیاز به نصب یک NIC سرور یا NIC روتر داشته باشند.

انواع کارت رابط شبکه

انواع مختلفی از کارت های رابط شبکه به صورت آنلاین فروخته می شود. انتخاب بهترین NIC برای هر تنظیماتی به عوامل مختلفی بستگی دارد که مهمترین آنها عبارتند از:

مشخصات سخت افزاری و سازگاری های فعلی شما (یعنی چه نوع اسلات هایی روی مادربرد خود دارید)
آنچه می خواهید رایانه شخصی خود را به آن وصل کنید و انواع کانکتورهای مورد نیاز
به چه نوع عملکرد و پروتکلی نیاز دارید (مثلاً اتصالات اترنت از نظر مگابیت در ثانیه از اتصالات بی سیم پایدارتر و سریعتر خواهند بود، به خصوص اگر از اترنت گیگابیت استفاده می کنید)
بسیاری از کاربران برای دستیابی به اتصال اینترنتی ساده، قابل اعتماد و با نصب آسان به چیزی بسیار پیشرفته تر از کارت شبکه بی سیم USB خارجی نیاز ندارند. با این حال، در بخش‌های زیر، نگاه دقیق‌تری به هر یک از انواع اصلی NIC خواهیم داشت که توسط تامین‌کنندگان فناوری و خرده‌فروشان در بریتانیا فروخته می‌شوند.

کارت های رابط شبکه بی سیم

کارت شبکه بی سیم ارتباط بی سیم (Wi-Fi) را بین رایانه رومیزی یا لپ تاپ و شبکه خانگی یا اداری که در آن استفاده می شود را امکان پذیر می کند.

باز هم، در بیشتر موارد، این به معنای اتصال به اینترنت بی سیم است. همچنین می‌تواند به معنای اتصال بی‌سیم با هر تعداد دستگاه دیگر باشد – چه رایانه‌های دیگری که اطلاعات و داده‌ها را بین یکدیگر به اشتراک می‌گذارند یا مجموعه‌ای از لوازم جانبی خارجی (صفحه‌کلید و ماوس، چاپگر، دستگاه فکس، روتر ، سرور ، و به زودی).

کارت های شبکه بی سیم دارای نوعی آنتن یا آنتن برای ارسال و دریافت داده های پخش از طریق امواج مایکروویو هستند. این می تواند به شکل یک یا چند آنتن متحرک یا یک جزء پنهان تعبیه شده در بدنه NIC باشد. مورد دوم در مدل‌هایی که برای اتصال خارجی، معمولاً از طریق USB طراحی شده‌اند، رایج‌تر است – اینها اغلب آداپتورهای بی‌سیم یا دانگل‌های Wi-Fi نامیده می‌شوند .

به بیان دقیق، یک کارت شبکه بی سیم معمولاً نشان دهنده یک جزء توسعه یافته است که برای اتصال داخلی به رایانه شخصی طراحی شده است (معمولاً آنها مستقیماً به مادربرد رایانه روی گذرگاه نصب می شوند). این مدل‌ها معمولاً دارای یک یا چند آنتن خارجی هستند که هنگام نصب کارت از کنار یا پشت کیس رایانه شخصی بیرون می‌زند.

کارت های رابط شبکه سیمی

یک کارت رابط شبکه سیمی همان عملکرد اولیه یک مدل بی سیم را انجام می دهد. با این تفاوت که به جای آنتن با یک سوکت زن RJ-45 تعبیه شده یا درگاه ارتباطی مشابه طراحی شده است.

این یک پیوند سیمی به اینترنت یا LAN را فعال می کند، که اغلب می تواند سرعت مگابیت در ثانیه (یا حتی گیگابیت در ثانیه) بالاتر و اتصال پایدارتری نسبت به Wi-Fi ارائه دهد. مشکل آشکار این است که هنگام ارسال یا دریافت داده، دستگاه شما به صورت فیزیکی توسط کابل متصل می شود. با این حال، از هک بی سیم ایمن تر و مصون تر است.

همانند مدل‌های بی‌سیم، کارت‌های شبکه سیمی را می‌توان برای نصب داخلی (PCI و PCIE) یا خارجی (USB) طراحی کرد، اگرچه مورد دوم برای اتصالات اینترنت سیمی در رایانه‌های رومیزی رایج‌تر است.

با این حال، تعداد زیادی کارت شبکه سیمی USB-A و USB-C برای افزودن اتصال اترنت به لپ‌تاپ‌ها و سایر دستگاه‌های کوچک‌تر که ممکن است از پیش نصب نشده باشند، در دسترس هستند. معمولاً هنگام فروش آنلاین آنها را به عنوان آداپتور اترنت یا موارد مشابه خواهید دید.

کارت رابط شبکه USB

یک کارت شبکه USB از طریق درگاه USB به رایانه شخصی، لپ تاپ یا دستگاه مشابه شما متصل می شود. این معمولاً به این معنی است که برای اتصال خارجی به دستگاه طراحی شده است، بدون اینکه کاربر مجبور باشد کیس رایانه شخصی را باز کند و چیزی را مستقیماً به مادربرد داخل آن وصل کند.

این معمولاً ساده‌ترین نسخه plug-and-play کارت کنترل‌کننده شبکه است که می‌توانید از دیدگاه کاربر نهایی خریداری کنید. اکثر مدل‌های جدیدتر از استانداردهای مختلف USB (2.0، 2.1، 3.0) پشتیبانی می‌کنند و می‌توانید نسخه‌هایی را با پورت Wi-Fi یا Ethernet برای فعال کردن اتصالات سیمی یا بی‌سیم خریداری