کامپایلر در برنامه نویسی چیست؟

کاربرد کامپایلر در برنامه نویسی به عنوان بخش مهمی از توسعه نرم افزار هستند. کامپایلرها به توسعه دهندگان این امکان را می دهند که برنامه هایی را به زبان های سطح بالا بنویسند که انسان می تواند آن را بفهمد، اما سپس آن زبان سطح بالا را به فرمی تبدیل می کند که فقط یک ماشین می تواند بخواند. کامپایلرها برنامه یا مجموعه ای از برنامه های کامپیوتری هستند که می توانند متنی از زبان برنامه نویسی سطح بالا که همان زبان مبدا است را به زبان سطح پایین یا همان زبان مقصد تبدیل کنند. خروجی های این برنامه ممکن است به دو صورت باشد که برای پردازش توسط برنامه دیگری مانتد پیوند دهنده ها مناسب باشد و یا فایل متنی باشد ‌که انسان نیز توانایی خواندن آن را دارد.

تفاوت کاربرد کامپایلر با مفسر چیست؟

مفسرها کد منبع را خط به خط بدون کامپایل کردن آن در کدهای قابل خواندن توسط ماشین اجرا می کنند. در نتیجه، کد تفسیر شده کندتر از کد کامپایل شده اجرا می شود و فایل کد ماشینی تولید نمی کند. متناوبا، برنامه های تفسیر شده یافتن خطاها در کد شما را آسان تر می کنند.

چرا از کامپایلر استفاده می کنیم؟

برنامه نویسان از کاربرد کامپایلر در برنامه نویسی برای ترجمه زبان های برنامه نویسی سطح بالا به کد ماشین استفاده می کنند که کامپیوترها بتوانند آن را درک و اجرا کنند.

کامپایلر در برنامه نویسی به عنوان نقش مهمی در فرآیند توسعه بازی می‌کنند، زیرا قبل از اجرای کد، به شناسایی خطاهای نحوی و معنایی کمک می‌کنند، که باعث صرفه‌جویی در زمان و جلوگیری از خرابی می‌شود. کامپایلرها همچنین کد را برای اجرای کارآمد بهینه می‌کنند و برنامه‌های سریع‌تر و فشرده‌تری تولید می‌کنند.

کامپایلر چگونه کار می کند؟

کامپایلر در برنامه نویسی کد منبع را تجزیه و تحلیل می کند و آن را به دستورالعمل های فردی تقسیم می کند که کامپیوتر بتواند آن را درک کند. به عبارت دیگر، یک کامپایلر کد برنامه قابل خواندن توسط انسان را به صفر و یک تبدیل می کند.

1. تحلیل واژگانی

ابتدا، کامپایلر یک تحلیل واژگانی انجام می دهد که در آن کد منبع را به دنباله ای از نشانه ها تقسیم می کند که عناصر منفرد برنامه مانند کلمات کلیدی، عملگرها و شناسه ها را نشان می دهد.

بیشتر بخوانید: آموزش فعالسازی IPv6 در مودم

2. تحلیل نحوی و معنایی

سپس، کامپایلر در برنامه نویسی یک تحلیل نحوی را انجام می دهد. در این مرحله، کد منبع را برای هر گونه خطای نحوی بررسی می‌کند و اطمینان می‌دهد که از قوانین و قراردادهای خاص زبان پیروی می‌کند. در صورت بروز هر گونه خطایی، کامپایلر خطا می دهد و کامپایل را متوقف می کند.

3. بهینه سازی

هنگامی که کامپایلر با موفقیت تجزیه و کد منبع را برای خطا بررسی کرد، بهینه سازی سطح پایینی را روی کد اجرا می کند تا عملکرد آن را بهبود بخشد. این می تواند شامل کاهش مقدار حافظه مورد استفاده برنامه یا بهینه سازی کد برای سرعت با ترتیب مجدد دستورالعمل ها یا حذف عملیات غیر ضروری باشد.

4. تولید کد خروجی

در نهایت، کامپایلر در برنامه نویسی کد ماشینی را تولید می کند که با کد منبع اصلی مطابقت دارد. این کد ماشین در یک فایل باینری زندگی می کند که سخت افزار کامپیوتر می تواند مستقیما آن را اجرا کند.

نتیجه گیری:

یک کامپایلر در برنامه نویسی باید بررسی کند که برنامه منبع باید از قراردادهای نحوی و معنایی زبان مبدأ پیروی کند و همچنین باید قوانین نوع زبان را بررسی کند. این به برنامه نویس اجازه می دهد تا نوع هایی را که ممکن است در شرایط خاص استفاده شود محدود کند و انواع را به مقادیر اختصاص دهد. نوع چک کننده تعیین می کند که آیا این مقادیر به درستی استفاده می شوند یا خیر.

نوع اشیاء را بررسی می کند و در صورت تخلف یک خطای نوع را گزارش می دهد و انواع نادرست تصحیح می شود. از هر compiler (کامپایلر) که استفاده می کنیم، در حالی که برنامه را کامپایل می‌کند، باید از قوانین نوع زبان پیروی کند. هر زبانی مجموعه ای از قوانین نوع خاص خود را برای زبان دارد. می دانیم که اطلاعات مربوط به انواع داده ها توسط کامپایلر نگهداری و محاسبه می شود.

تالیف:
فروشگاه اینترنتی آ.اس.پ (اقتباس از مقاله‌ای از Builtin)
در صورت استفاده از این مقاله، نام و آدرس فروشگاه اینترنتی آ.اس.پ را به عنوان منبع ذکر کنید.